SEJARAH BAHASA MELAYU

BAHASA MELAYU KUNO
• Salah satu bahasa daripada keluarga bahasa Nusantara
• kegemilangannya dari abad ke-7 hingga ke-13 pada zaman kerajaan Sriwijaya
• Penuturnya di Semenanjung, Riau dan Sumatera
• Berfungsi sebagai lingua franca (bahasa perantaraan) dan bahasa pentadbiran
• BM Kuno mengatasi BJ Kuno kerana:
• bersifat sederhana dan mudah menerima pengaruh luar
• tidak terikat kepada perbezaan susun lapis masyarakat
• mempunyai sistem yang lebih mudah berbanding BJ
• BM Kuno banyak dipengaruhi bahasa Sanskrit kerana:
• -pengaruh agama Hindu
• -bahasa Sanskrit bahasa bangsawan dan mempunyai tamadun yang tinggi
• -sifat BM yang mudah dilentur dan dibentuk mengikut keadaan dan keperluan
• BM Kuno ditulis pada batu2 bersurat abad ke-7
• -Kedukan Bukit, Palembang (683M)
• -Talang Tuwo, Palembang (684 M)
• -Kota Kapur, Pulau Bangka (686 M)
-Karang Berahi, Meringin, daerah Hulu Jambi (686 M)
(semua ditulis dengan huruf Pallawa)
•- Batu Bersurat di Gandasuli, Jawa Tengah (832 M) ditulis dengan huruf Nagiri
• Ciri2 BM Kuno:
a. Penuh dengan kata-kata pinjaman Sanskrit
b. Susunan ayat bersifat Melayu
c. Bunyi b ialah w (Cth: bulan - wulan)
d. Bunyi e pepet tidak wujud (Cth: dengan - dngan @ dangan
e. Awalan ber ialah mar (Cth: berlepas - marlapas)
f. Awalan di- ialah ni- (Cth: diperbuat - niparwuat)
g. Ada bunyi konsonan yang diaspirasikan seperti bh, th, ph, dh, kh, sh (Cth: sukhatshitta)
h. h hilang dalam bahasa moden (Cth: semua-samuha, saya-sahaya)